مهدویت۱۲

سکوت تاسف برانگیز
محمد بن مسلمه، از بزرگان انصار و مجاهدان در بدر و احد و جنگهاى ديگر بود و جایگاه او در حدی معتبر بود كه پيامبر(ص) در هنگام عزیمت به برخي جنگها، وی را به جاي خويش در مدينه مي گذاشتند. همچنین از جانب پيامبر(ص) به فرماندهي برخي جنگهایی که رسول خدا(ص) در آنها حضور نداشتند منصوب شده و با شجاعت و كاملاً موفّق نيز عمل كرده است.

وی در شجاعت به حدی مشهور بود که او را سوارکار رسول الله(ص) می نامیدند.
همین محمد بن مسلمه با این سوابق درخشان، بعد از وفات رسول خدا(ص) اقدام به سکوت کرد و به بهانه ی احتیاط!، از بیعت با امیرالمومنین(ع) خودداری نمود.
وی با وجود سوابق دلاوري، خودش را از جنگ هاي زمان حضرت علی(ع) هم كنار كشيد و با اين عنوان كه در فتنه هاي داخلي،‌ وارد نمي شوم و فقط حاضر به كشتن مشركين هستم، به جماعت قاعدين پيوست. سكوت و عدم همراهي امثال او در ايجاد ترديد و شبهه در ميان مردم بسيار تأثيرگذار بود.
محمدبن مسلمه كه تا قبل از زمان حكومت حضرت علي عليه السلام در مدينه ساكن بود، با شروع فتنه ی جمل به بيابان هاي اطراف پناه برد و خيمه اي براي سكونت برپا كرد و مي گفت كه از شرّ فتنه فرار كرده است.عاقبت نیز بعد از سالها اقامت در بیابان و سکوت در مقابل فتنه و عدم همراهی با اهل حق، درگذشت و (مروان) نماز میت را بر پیکرش خواند.
در مقطع کنونی نیز سکوت برخی سابقون و بزرگان و عدم همراهی آنها با ولایت در مواردی که به حرف حق و سخن و حضور در صحنه ی آنان نیاز است، از مهمترین عواملی است که اهل باطل و منافقین و دشمنان را نسبت به نظام و انقلاب و ولایت، گستاخ نموده است و البته عاقبت افراد ساکت و قاعدین انقلاب، عاقبتی سخت و عبرت آموز خواهد بود.