مهدویت۱۲

📚 حجت الاسلام والمسلمین غرویان می نویسند:
📔👈🏻 از محضر آیت الله بهجت سؤال شد:
💖 حاج آقا عمرمان گذشت و دارد مى گذرد امّا هنوز لذتى از عبادت و به خصوص نمازمان احساس ‍ نكرده ایم ، به نظر شما چه باید بكنیم كه ما نیز اقلاًّ اندكى از آنچه را كه ائمه و پیشوایان معصوم علیهم السّلام فرموده اند ، بچشیم؟
✅ معظّم له در حالى كه سر را تكان مى داد فرمودند:
💥 آقا ، عامّ البلوى است!

 این دردى است كه همه گرفتاریم! 🍃
🌟 عرض شد: آقا ، به هر حال مراتب دارد و مسئله نسبى است.

↩ شما مراتب عالى دارید و ماها هیچى نداریم ، ماها چه باید بكنیم ؟

🔶 باز در جواب فرمودند:

 شاید من مرتبه شما را تمنّا كنم.

🔶 عرض شد: حاج آقا مسئله تعارف در كار نیست و یك واقعیتى است .

🔶 باز ایشان در جواب با فروتنى و تواضع خاصّى فرمودند كه : عَمَّتُك مِثْلُك ! و مرادشان از این ضرب المثل این بود كه من هم مثل شما هستم .

🍃به هر حال ، پس از چند بار اصرار فرمودند:
💞 این احساس لذّت در نماز یك سرى مقدمات خارج از نماز دارد ، و یك سرى مقدمات در خود نماز.

💞 آنچه پیش از نماز و در خارج از نماز باید مورد ملاحظه باشد و عمل شود این است كه :

☑ انسان گناه نكند و قلب را سیاه و دل را تیره نكند ،

 و معصیت ، روح را مكدّر مى كند و نورانیت دل را مى برد.
🔰 و در هنگام خود نماز نیز انسان باید زنجیر و سیمى دور خود بكشد تا غیر خدا داخل نشود ، یعنى فكرش را از غیر خدا منصرف كند و توجّهش به غیر خدا مشغول نشود.

💥 و اگر به طور غیر اختیارى توجّهش به جایى منصرف شد ، به محض التفات پیدا كردن باید قلبش را از غیر خدا منصرف كند