مهدویت۱۲

  • خانه 
  • گناه نکردن چگونه خوابیدن تفسیر انقلابی گری جایگاه علوم غیر دینی ترس از خدا محاسبه نفس اراستگی ریزش مو برکت 
  • تماس  
  • ورود 

فضیلت ماه شعبان

08 اردیبهشت 1396 توسط طاهره رفيعي

​
فضیلت ماه شعبان
شعبان ماه بسیار شریفى است و به حضرت سید انبیاء صَلَّى اللهِ عَلِیهِ وَ آله منسوب است و آن حضرت این ماه را روزه مى‌گرفت و به ماه رمضان وصل مى‌كرد و مى‌فرمود شعبان، ماه من است هر كه یك روز از ماه مرا روزه بگیرد بهشت برای او واجب می‌شود و از حضرت صادق علیه السلام روایت شده است كه چون ماه شعبان فرا می‌رسید امام زین العابدین علیه السلام اصحاب خود را جمع مى‌نمود و مى‌فرمود اى اصحاب من مى‌دانید این چه ماهى است؟ این ماه شعبان است و حضرت رسول صلى الله علیه و آله مى‌فرمود شعبان ماه من است پس در این ماه براى جلب محبت پیغمبر خود و براى تقرّب به سوى پروردگار خود روزه بدارید. به حقّ آن خدایى كه جان علىّ بن الحسین به دست قدرت اوست سوگند یاد مى‌كنم كه از پدرم حسین بن على علیهماالسلام شنیدم كه فرمود شنیدم از امیرالمؤمنین علیه السلام كه هر كه روزه بگیرد در ماه شعبان براى جلب محبّت پیغمبر خدا و تقرّب به سوى خدا؛ خداوند او را دوست می‌دارد و در روز قیامت كرامت خود را نصیب او می‌گرداند و بهشت را براى او واجب می‌کند.
شیخ از صفوان جمال روایت كرده كه گفت : حضرت صادق علیه السلام به من فرمود كسانى را كه در اطراف تو هستند را بر روزه گرفتن در ماه شعبان ترغیب کن. گفتم فدایت شوم مگر در فضیلت آن چیزى هست؟ فرمود بله همانا كه رسول خدا صلى الله علیه و آله هر گاه هلال ماه شعبان را مى‌دید به مُنادیى امر مى‌فرمود كه در مدینه ندا مى‌كرد: اى اهل مدینه من رسولم از جانب رسول خدا صلى الله علیه و آله به سوى شما. ایشان مى‌فرماید آگاه باشید همانا شعبان ماه من است پس خدا رحمت كند كسى را كه یارى كند مرا بر ماه من یعنى روزه در آن ماه روزه بگیرد.
سپس از حضرت صادق علیه السلام و ایشان از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل کرد که مى‌فرمود: از زمانى كه شنیدم منادى رسول خدا صلى الله علیه و آله ندا كرد در ماه شعبان، ترک نشد از من روزه شعبان و ترک نخواهد شد از من تا مدتى كه حیات دارم ان شاء الله تعالى.
سپس مى‌فرمود كه روزه دو ماه شعبان و رمضان توبه و مغفرت از خدا است.
اعمال این ماه شریف بر دو قِسم است: اعمال مشتركه و اعمال مختصه .

اعمال مشتركه ماه شعبان

1- هر روز هفتاد مرتبه ذکر «اَسْتَغْفِرُاللهَ وَ اَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ» گفته شود.
2- هر روز هفتاد مرتبه ذکر « اَسْتَغْفِرُاللهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ الْحَىُّ الْقَیّوُمُ وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ» گفته شود. و در بعضى روایات “الْحَىُّ الْقَیُّومُ” پیش از “الرَّحْمنُ الرَّحیمُ” است و عمل به هر دو خوبست و از روایات استفاده مى‌شود كه بهترین دعاها و ذكرها در این ماه استغفار است و هر كس هر روز در این ماه هفتاد مرتبه استغفار كند مثل آن است كه هفتاد هزار مرتبه در ماه‌هاى دیگر استغفار كند.
3- صدقه دادن در این ماه اگرچه به اندازه نصف دانه خرمایى باشد، خوب است و خداوند بدن صدقه دهنده را بر آتش جهنم حرام می‌کند. از حضرت صادق علیه السلام نقل شده است كه آن حضرت در باب فضیلت روزه رجب فرمود چرا غافلید از روزه شعبان؟ راوى عرض كرد یابن رسول الله چه ثوابی دارد كسى كه یك روز از شعبان را روزه بگیرد؟
حضرت فرمود به خدا قسم بهشت ثواب اوست.
عرض كرد یابن رسول الله بهترین اعمال در این ماه چیست؟ فرمود: صدقه دادن و استغفار . هر كس در ماه شعبان صدقه دهد، خداوند آن صدقه را رشد دهد همچنان كه یكى از شما شتر تازه متولد شده‌ای را تربیت مى‌كند تا آن كه در روز قیامت به صدقه دهنده برسد در حالتى كه به اندازه كوه اُحُد شده باشد.
4- در کل این ماه هزار بار ذکر « لا اِلهَ اِلا اللهُ وَلا نَعْبُدُ اِلاّ اِیّاهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ وَ لَوُ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ » را كه ثواب بسیار دارد؛ گفته شود. از جمله آن كه عبادت هزار ساله در نامه عملش نوشته شود.
5- در هر پنجشنبه این ماه دو ركعت نماز اقامه شود؛ که در هر ركعت بعد از حمد، صد مرتبه سوره توحید و بعد از سلام صد بار صلوات فرستاده شود تا حق تعالى هر حاجتى که دارد را برآورد. چه در امور دنیوی و یا در امور معنوی. و نیز روزه این ماه فضیلت بسیار دارد و روایت شده كه در هر روز پنجشنبه ماه شعبان آسمان‌ها را زینت مى‌كنند. پس ملائكه عرض مى‌كنند خداوندا بیامرز روزه‌داران این روز را و دعاى ایشان را مستجاب گردان و در روایت نبوى آمده است كه هر كه روز دوشنبه و پنجشنبه شعبان را روزه بگیرد حقّ‌تعالى بیست حاجت از حوائج دنیا و بیست حاجت از حاجت‌هاى آخرت او را برآورد.

6- در این ماه صلوات بسیار فرستاده شود .
7- در هر روز از شعبان در هنگام ظهر و در شب نیمه آن صلوات هر روز شعبان که از امام سجاد علیه‌السلام روایت شده، خوانده شود که به شرح ذیل است :
اَللّهُمََّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و َآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعِ الرِّسالَةِ وَ مُخْتَلَفِ الْمَلاَّئِكَةِ وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ وَ اَهْلِ بَیْتِ الْوَحْىِ. اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و َآلِ مُحَمَّدٍ الْفُلْكِ الْجارِیَةِ فِى اللُّجَجِ الْغامِرَةِ یَامَنُ مَنْ رَكِبَها وَ یَغْرَقُ مَنْ تَرَكَهَا الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مارِقٌ وَالْمُتَاَخِّرُ عَنْهُمْ زاهِقٌ وَاللاّزِمُ لَهُمْ لاحِقٌ.
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْكَهْفِ الْحَصینِ وَ غِیاثِ الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَكینِ وَ مَلْجَاءِ الْهارِبینَ وَ عِصْمَةِ الْمُعْتَصِمینَ. اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلوةً كَثیرَةً تَكُونُ لَهُمْ رِضاً وَ لِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَداَّءً وَ قَضاَّءً بِحَوْلٍ مِنْكَ وَ قُوَّةٍ یا رَبَّ الْعالَمینَ.
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّیِّبینَ الاْبْرارِ الاْخْیارِ الَّذینَ اَوْجَبْتَ حُقُوقَهُمْ وَ فَرَضْتَ طاعَتَهُمْ وَ وِلایَتَهُمْ. اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاعْمُرْ قَلْبى بِطاعَتِكَ وَلا تُخْزِنى بِمَعْصِیَتِكَ وَارْزُقْنى مُواساةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَیْهِ مِنْ رِزْقِكَ بِما وَسَّعْتَ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِكَ وَ نَشَرْتَ عَلَىَّ مِنْ عَدْلِكَ وَ اَحْیَیْتَنى تَحْتَ ظِلِّكَ وَ هذا شَهْرُ نَبِیِّكَ سَیِّدِ رُسُلِكَ شَعْبانُ الَّذى حَفَفْتَهُ مِنْكَ بِالرَّحْمَةِ وَالرِّضْوانِ الَّذى كانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه وَ سَلَّمَ یَدْاَبُ فى صِیامِهِ وَ قِیامِهِ فى لَیالیهِ وَ اَیّامِهِ بُخُوعاً لَكَ فى اِكْرامِهِ وَاِعْظامِهِ اِلى مَحَلِّ حِمامِهِ.
اَللّهُمَّ فَاَعِنّا عَلَى الاِْسْتِنانِ بِسُنَّتِهِ فیهِ وَ نَیْلِ الشَّفاعَةِ لَدَیْهِ اَللّهُمَّ وَاجْعَلْهُ لى شَفیعاً مُشَفَّعاً وَ طَریقاً اِلَیْكَ مَهیَعاً وَاجْعَلْنى لَهُ مُتَّبِعاً حَتّى اَلْقاكَ یَوْمَ الْقِیمَةِ عَنّى راضِیاً وَ عَنْ ذُنُوبى غاضِیاً قَدْ اَوْجَبْتَ لى مِنْكَ الرَّحْمَةَ وَالرِّضْوانَ وَ اَنْزَلْتَنى دارَ الْقَرارِ وَ مَحَلَّ الاْخْیارِ .

8- در این ماه مناجات شعبانیه خوانده شود. این مناجات از ابن خالویه نقل شده و گفته این مناجات حضرت امیرالمؤمنین و امامان است.

 1 نظر

خامنه ای کوثر است ، دشمن او ابتر است

08 اردیبهشت 1396 توسط طاهره رفيعي

​
خامنه ای کوثر است ، دشمن او ابتر است
حضرت رسول اکرم (ص) و حضرت خدیجه (س)، پنج فرزند داشتند: قاسم، زینب، عبدالله، ام کلثوم، رقیه و حضرت فاطمه (س). دو فرزند پسر حضرت محمد (ص)، به فاصله ی اندکی از دنیا رفتند و بعد از وفات این دو پسر که رنج فراوانی برای رسول خدا (ص) به دنبال داشت، در کوچه های مکه، عده ای از منافقان صدر اسلام، با رسول خدا (ص) رو به رو شدند. «عاص بن وائل» که از ناراحتی رسول خدا (ص) به وجد آمده بود، فرصت را غنیمت دانست و خواست ایشان را با کنایه ای برنجاند. بنابراین رو به حضرت کرد و با گستاخی گفت: «چه خوب شد ابتر (بی دنباله) شدی!».

در پی این کنایه و دل شکسته شدن رسول خدا (ص)، سوره ی کوثر نازل شد: «« به نام خداوند رحمان و رحیم. ما به تو کوثر(خیر کثیر و فراوان و نام نهری در بهشت) عطا کردیم، پس به شكرانه ‏اش براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى كن، و بدان كه محققاً شماتت‏ گوى و دشمن تو ابتر و بی دنباله است»».
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان، در بیان تفسیر سوره ی کوثر، می گوید: «همانطور كه مى ‏بينيم خداى تعالى بعد از درگذشت آن حضرت، بركتى در نسل آن جناب (از ذریه ی حضرت فاطمه ی زهرا سلام الله علیها) قرار داد، به طورى كه در همه عالم هيچ نسلى معادل آن ديده نمى ‏شود، آن هم با آن همه بلاها كه بر سر ذريه آن جناب آوردند و گروه گروه از ايشان را كشتند.».

در مقطع کنونی نیز، برخی افراد، با سخنان باطل و کنایه های خاص، سعی در اهانت به ولایت فقیه و حمله به ارزشهای انقلاب و عقده گشایی می کنند که بر مبنای سنت الهی، محکوم به نابودی و فنا هستند.
و چه زیباست تعبیر ماندگار حضرت آیت الله نوری همدانی در اوج فتنه که با حضور مردانه در صحنه فرمود:
(خامنه ای کوثر است، دشمن او ابتر است).

 2 نظر

انتخابات

08 اردیبهشت 1396 توسط طاهره رفيعي

​
حجت الاسلام رئیسی در گفتگوی ویژه خبری:

🔹باید میان بازار کار و آموزش عالی ارتباط معنا داری برقرار باشد.

🔹وزارت خارجه باید حس اقتصاد مقاومتی داشته باشد و در تمام حوزه های بین المللی به دنبال خود کفایی اقتصادی کشور باشد.

🔹برای مقابله با خباثت های استکبار باید وحدت، انسجام و اقتدار ملی داشت.

🔹پیام دادن به دشمن به اینکه تحریم ها موثر بوده او را برای ادامه تحریم‌ها تشویق میکند.

🔹اگر وحدت و انسجام ملی داشتیم آمریکا هیچ کاری نمیتواند بکند.

🔹پوشالی بودن قدرت آمریکا را جوانان کشور در خلیج فارس نشان دادند؛ امروز از نام ایران دشمنان وحشت دارند.

 1 نظر

انتخابات

08 اردیبهشت 1396 توسط طاهره رفيعي

​
🌀 یقیناً خدا از ما خواهد پرسید: چرا این فرد را انتخاب کردی؟
#استاد_پناهیان:
💠دین عامل قدرتمندی برای ایجاد انگیزه در مردم برای شرکت در انتخابات و انتخاب صحیح است و انسان را در تشخیص درست راهنمایی می‌کند. ولی متأسفانه در جامعۀ ما، قدرت تأثیرگذاری دین در انگیزۀ شرکت در انتخابات، و در انتخاب بهتر، به‌شدت نادیده گرفته می‌شود.
💠 نزدیک سی سال در این کشور کار شده که به انتخابات، دینی و معنوی نگاه نشود. باید دید اگر به انتخابات، دینی نگاه کنیم، چه کسانی ضرر می‌کنند؟
💠چه کسانی می‌گفتند «دین را در سیاست دخالت ندهید، و قداست را در مسائل سیاسی وارد نکنید»؟ کسانی که می‌خواستند سوء استفاده‌های خاص خود را بکنند. چون می‌دیدند اگر مردم با انگیزۀ دینی و عمل به تکلیف شرعی در انتخابات شرکت کنند، لابد انتخابی می‌کنند که به تکلیف شرعی نزدیک‌تر است. و آنها ناکام خواهند ماند.
💠حتی اگر برخی منافقانه از دین سوءاستفاده کنند، ما نباید دین را به عنوان یک عامل انگیزه‌بخش و راهنمایی‌کننده برای انتخابات حذف کنیم. بالاخره مردم خودشان کم‌کم قدرت قضاوت و رشد سیاسی پیدا می‌کنند و نمی‌گذارند این مدعیان از دین‌گرایی مردم سوءاستفاده کنند.
💠مسلماً یکی از وظایف مهم دینی ما، این است که با انتخابات چگونه برخورد می‌کنیم؟ انگیزۀ شرکت ما در انتخابات چیست؟ به‌خاطر خداست؟ خدا چقدر در تصمیم‌گیری ما برای نوع انتخاب‌مان مؤثر است؟
💠حضرت امام(ره) می‌فرمود: در ایام انتخابات، طلاب و علما کارهای خود را رها کنند و به انتخابات بپردازند و مردم را هوشیار کنند(صحیفه امام/15/16) یعنی ایشان این‌را یک وظیفۀ دینی می‌دانستند.
🔴سعی کنید انگیزۀ دینی مردم را برای حضور در انتخابات و برای تشخیص اصلح، بالا ببرید. به مردم بگویید: این یک آموزۀ دینی است که هر کاری در دنیا انجام دهیم، روز قیامت باید جواب بدهیم؛ و مسألۀ انتخابات هم مهمتر از بسیاری از کارهای دیگر است، مگر می‌شود در این‌باره سؤال نکنند؟! آیا خدایی که از رفتارهای کوچک و شخصی ما سؤال می‌کند؛ از رفتار ما در عرصۀ سیاسی اجتماعی سؤال نخواهد کرد؟! آیا خدا روز قیامت از ما نمی‌پرسد چرا این فرد را انتخاب کردی؟! یقیناً می‌پرسد. باید ببینیم پیش خدا چه جوابی داریم؟
💠عالمان دینی که در مساجد و منبرها به این پرسش الهی در روز قیامت نمی‌پردازند در واقع مردم را به گمراهی سوق می‌دهند. اگر منِ طلبه بخشی از سؤالاتی که خدا روز قیامت از مردم می‌پرسد را پنهان کنم، عامل گمراهی مردم خواهم شد. هم اصل حضور و هم نحوۀ حضور در انتخابات در روز قیامت سؤال خواهد شد. کسی حق ندارد صرفاً به میل خودش و بدون حجت شرعی به کسی رأی بدهد. آن‌هم برای امر مهمی مثل ریاست‌جمهوری!
‼️شما هرجایی دربارۀ هر کاندیدایی صحبت کنید، اگر صحبت شما ناروا باشد و دیگران را در تشخیص به گمراهی بیندازید، خدا روز قیامت مؤاخذه خواهد کرد، مؤاخذه‌ای خیلی سنگین‌تر از اینکه مثلاً ازدواج یک دختر و پسر جوان را به‌هم بزنید. و اگر شما برای انتخاب بهترِ یک رئیس برای جامعه، تلاش کنید، یقیناً ثوابش خیلی بیشتر از تلاش در جهت انتخاب یک همسر خوب برای یک جوان است.
🔴ما باید بار دیگر به اجر تلاش خاصلانه برای انتخابات، معنوی نگاه کنیم. کمک به یک مظلوم یا محروم چقدر ثواب دارد؟ حالا اگر شما به رفع ظلم و محرومیت در کل جامعه کمک کنید چقدر بیشتر ثواب دارد! اصلاً مقدرات فرزندان ما به همین اقدامات ما وابسته است. این مسائل واقعیت دارد و روز قیامت خدا از ما می‌پرسد! بیایید از عینک معنویت به اینها نگاه کنیم.
💠خیلی‌ها جرأت نمی‌کنند این واقعیت را به مردم بگویند که خدا روز قیامت سؤال می‌کند که به چه کسی رأی دادی. ولی این واقعیت دارد! رأی دادن یک امر دل‌بخواهی و از سرِ هوی و هوس نیست! واقعاً باید بین خودت و خدای خودت تشخیص داده باشی که «این فرد برای مملکت مفیدتر است» البته ممکن است تشخیص تو درست نباشد، ولی باید به اندازۀ توان خودت، بررسی کرده باشی.

 1 نظر

سيره تربيتي اميرالمؤمنين در نهج‌البلاغه- شرح حکمت 446

08 اردیبهشت 1396 توسط طاهره رفيعي

حاج آقاي حسيني:

 بسم الله الرحمن الرحيم، بخش سوم نهج‌البلاغه، کلمات حکمت آميز، اميرالمؤمنين(ع)، «وَ قَالَ ع لِغَالِبِ بْنِ صَعْصَعَهَ مَا فَعَلَتْ إِبِلُکَ اَلْکَثِيرَهُ قَالَ دَغْدَغَتْهَا اَلْحُقُوقُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ (ع) ذَلِکَ أَحْمَدُ سُبُلِهَا» اين کلمه حکمت آميز يک داستاني دارد که من ابتدا داستان آن را عرض کنم.

اصولاً ما دو نوع شرح يا تفسير داريم، يک نوع شرح‌ها و تفاسيري که ترتيبي است. يعني از اول قرآن شروع کردند تا آخر، از اول نهج‌البلاغه خطبه اول تا آخر، ولي بعضي از شرح‌ها و تفاسير موضوعي است. موضوعات قرآن، مثلاً موضوع توحيد در قرآن، عدالت در قرآن، موضوع بندي کردند. در شرح نهج‌البلاغه هم همينطور است. يکي از شرح‌هايي که به شکل موضوعي است، شرح مرحوم آيت الله محمد تقي تستري(ره) است. «بهج الصباغه في شرح نهج‌البلاغه» موضوعي است. من ياد کنم به عنوان اداي بخش کوچکي از حقوقي که اين مرد بزرگوار بر گردن همه ما دارد. مرد بسيار بزرگي است آيت الله شيخ محمد تقي تستري يا شوشتري که يکوقت اشاره کرديم مزارش در شوشتر زيارتگاه است. مردم به زيارت مي‌روند. بسيار خالصانه و بي‌سر و صدا در همان شهر شوشتر زيباترين کتاب‌ها را در بحث رجال و نهج‌البلاغه و موضوعات مختلف، نوشته و همان‌جا هم از دنيا رفت و به خاک سپرده شد. شرح موضوعي نهج‌البلاغه ايشان که به زبان عربي است. ايشان به قدري مقيد بود به کارهاي واجبات و مستحباتش، مردم هم خيلي او را دوست داشتند. در خانه او مي‌ايستادند که وقتي آقا مي‌خواهد نماز برود، دم در ايشان را زيارت کنند و دستشان را ببوسند. خيلي هم مقيد به نافله‌ها بود. اواخر عمر ديگر توانايي نداشت ايستاده نماز بخواند، مريدانش زير بغل او را مي‌گرفتند و نافله‌هايش را ايستاده مي‌خواند.
من در يک جلسه‌اي گفتم که اين بزرگوار در سن 80 سالگي نافله‌اش را ايستاده مي‌خواند، ما نماز واجبمان را هم نشسته مي‌خوانيم. يکوقتي اين مسأله را گفتيم. الآن در مساجد هرکس از راه مي‌رسد فکر مي‌کند نماز دو حالت دارد. ايستاده يا نشسته، گفتيم: يک آقايي مي‌گفت: که محله ما يک بزرگواري شاطر است. شاطر چند ساعت پاي تنور است. کار سخت مي‌کند. بعد هم سوار دوچرخه مي‌شود و به مسجد مي‌آيد و نشسته نماز مي‌خواند. من يکبار عرض کردم اگر براي قيام حتي به اندازه يک الله اکبر مي تواني بايستي، بايد بايستي! تا هرجا از نماز که مي‌تواني بايستي بايد بايستي و نماز بخواني. اگر واقعاً نمي‌تواني، بنشين. اما اگر مي‌تواني زمين بنشيني، چرا روي صندلي بنشيني. زمين بنشين! شما وقتي روي زمين مي‌نشيني، اگر سجده را مي‌تواني معمولي انجام دهي، سجده را مواضع سبعه مي‌گويند. در سجده هفت موضع انسان روي زمين است. پيشاني، دو کف دست، سر زانو و دو سر انگشتان پا. شما وقتي روي صندلي نماز بخواني، دو کف دست و پيشاني را روي زمين مي‌گذاري. چهار موضع روي زمين قرار نمي‌گيرد. بعضي مي‌گويند:ما مي‌توانيم ايستاده نماز بخوانيم، رکوع هم برويم و سجده هم برويم ولي بعد نمي‌توانيم بلند شويم. اشکالي ندارد شما رکعت اول را ايستاده بخوان رکعت دوم را که نمي‌تواني بلند شوي، بنشين و بخوان.
خوشا به حال مردم شوشتر که مجاور اين عالم و علماي بزرگي مثل اين شخصيت هستند. ايشان در شرح موضوعي نهج‌البلاغه آمده شروع کرده توحيد و عدالت و نبوت و امامت را همينطور رفته است. يکي از موضوعاتي که ايشان به اين ترتيب انتخاب کرده است، فضايل اخلاقي در نهج‌البلاغه است. اگر خداوند ياري کند من مي‌خواهم يک بخشي از گلچين اين بزرگوار، «فضايل اخلاقي در نهج‌البلاغه» با شرحي که ايشان نوشته را بگويم. همان سيره تربيتي اميرالمؤمنين را مي‌گوييم با اين گلچيني که اين عالم بزرگوار در شرح نهج‌البلاغه گفته است. جالب است اول موردي که ايشان از فضايل اخلاقي انتخاب کرده است، کلمه حکمت آميز446 است.
«وَ قَالَ ع لِغَالِبِ بْنِ صَعْصَعَهَ» يک کسي به نام غالب بود که پدر فرزدق بود. فرزدق شاعري بود که شعر معروف را براي امام سجاد(ع) گفت و از شعراي اهل‌بيت (ع) بود. پدرش مي‌گويد: خدمت اميرالمؤمنين رفتم، پسرم فرزدق هم همراه من بود. «فِي کَلاَمٍ دَارَ بَيْنَهُمَا» گفتگويي بين اينها رد و بدل شد. گفتگو را سيد رضي نقل نکرده است. گفتگو اين بود که وقتي حضرت رفت سؤال کرد: اسم شما چيست؟ چون حضرت پدر را نمي‌شناخت. خودش را معرفي کرد. آقازاده چه کسي هستند؟ گفت: او هم فرزدق است. مي‌گويد: به اميرالمؤمنين عرض کردم: اين پسرم است، دارم شعر ياد او مي‌دهم. کلمات حکماي ادب، کلمات بزرگان عرب را به او ياد مي‌دهم و اميدوارم در آينده شاعر خوبي شود. ممکن است بينندگان بگويند: مگر شاعري تمرين مي‌خواهد؟ بله، اگر کسي زمينه‌هايش را داشته باشد، اين پرورش پيدا مي‌کند. مثل نويسندگي که کسي زمينه داشته باشد، قابل پرورش است.
تا به اميرالمؤمنين گفت: اين پسر من است دارم با او کار مي‌کنم که در آينده شاعر خوبي شود، حضرت فرمود: قرآن ياد او دادي؟ به او قرآن ياد بده. اگر کسي هنوز قرآن را ياد نگرفته، اول شعر ياد بگيرد يا قرآن را ياد بگيرد؟ جوان‌هاي ما الآن نه قرآن بلد هستند نه شعر. اول بروند کلاس شعر يا کلاس قرآن؟ کدام اولويت دارد؟ جوان‌هاي عزيز! شما اول برويد قرآن ياد بگيريد يا موسيقي؟ الآن دوازده سال مدرسه مي‌روند و بعد هم دانشگاه و همه تمام مي‌شود، بعد از اين همه مراحل که سپري شده شما ببينيد چند درصد از جوان‌هاي ما روخواني قرآن را بلد هستند؟ اميرالمؤمنين فرمود: قرآن را ياد فرزندت بدهي بهتر است.
فرزدق مي‌گويد: به قدري اين کلام حضرت در من اثر گذاشت که ديگر از قرآن جدا نشدم. اول قرآن را ياد گرفتم و بعد سراغ شعر رفتم. حافظ هم مي‌گويد: هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم! براي همين حافظ به او مي‌گفتند. ما قرآن را ياد گرفتيم. معارف را ياد گرفتيم. واقعاً بايد فکري کرد. کلاس دوم بچه‌ها قرآن و عربي دارند. ما بعد از چهارده سال، شانزده سال هيچي از شما نمي‌خواهيم، همين روخواني قرآن را چند درصد از جوان‌هاي ما بلد هستند؟ اين خوب نيست. اينها را بايد کار کرد.
حاج آقاي قرائتي در مباحث اخيرشان فرمودند: ما يک چيزهايي که مفيد نيست ياد مي‌گيريم و يک چيزهايي که مفيد است را کار نداريم. به کتاب يک جوان کنکوري نگاه کردم و خيلي ناراحت شدم. در کتابش يک حديثي را آورده بود. اين حديث از پيامبر خداست يا امام صادق است يا امام رضا يا امام جواد؟ چه سؤالي است؟ اين سؤال ديني است؟ اين چه دردي را دوا مي‌کند؟ کلام مهم است. يقين داشته باشيد هيچکدام از آيت الله‌هاي ايراني نمي‌دانند. خود ائمه فرمودند اگر حديثي را از ما شنيديد، مي‌توانيد به آن يکي هم نسبت بدهيد. حديثي از امام رضا شنيدي، بگو: از امام صادق فرقي ندارد. «کلهم نور واحد» نگراني من اين است که اين جوان‌ها دچار دين زدگي شوند. جوان بگويد: وقتي من ديندار مي‌شوم که بدانم اين حديث از کدام امام است؟! چه کسي اين را گفته است؟ چه فايده‌اي دارد؟
حالا اصل داستان اين است که حضرت وقتي صحبتي با فرزدق کرد، به خودش فرمود: «مَا فَعَلَتْ إِبِلُکَ اَلْکَثِيرَهُ» در فرزدق آدم ثروتمندي بود و شترهاي زيادي داشت. صدها شتر، بيش از هزار شتر داشت. کسي هزار شتر داشته باشد شوخي نيست. حضرت فرمود: آن شترها کجا رفتند؟ به اميرالمؤمنين عرض کرد: «قَالَ دَغْدَغَتْهَا اَلْحُقُوقُ» من اين شترها را در راه خدا دادم. يک مقدار زکات دادم. يک مقدار صدقه دادم. مستحبي دادم. به فقرا دادم. به گرفتارها دادم. ارحام و خويشاوندان دادم و تمام شد. هزاران شتر را براي واجب و مستحب از دست دادم. اينها به قدري معروف به سخاوت بودند. خوشا به حال کساني که در دنيا آوازه اينها بخير است. يعني تا اسم فلاني مي‌آيد،مي‌گويد: او را مي‌شناسم. دستش بخير است. کسي را نااميد نمي‌کند. امام رضا در مورد مؤمن مي‌فرمايد: «الخير منه مأمول» مردم اميد به خيرش دارند. گفت: من هزار شتر را در راه خدا دادم. اين آدم وقتي از دنيا رفت، در تاريخ هست بعد از مرگش به فرزدق پسر او خبر دادند که يک خانمي رفته چادر زده بالاي قبر پدرت! سراغ اين خانم رفت و گفت: براي چه اينجا خيمه زدي؟ گفت: پدرت اينقدر سخاوتمند بود و به داد ما رسيد، الآن من يک گرفتاري دارم،گفتم کنار قبر او بيايم چادر بزنم تا خدا به من کمک کند. فرزدق گفت: مشکلت چيست؟ مشکل او را حل کرد. گفت: چادر را جمع کن، من مشکل تو را برطرف مي‌کنم. يعني يک عده حياتشان باعث خير است. مرگشان باعث خير است. نامشان باعث خير است.
به اميرالمؤمنين عرض کرد که همه شترها را در راه خير دادم. زکات و صدقات مستحب و گرفتاري دادم. اميرالمؤمنين فرمود: «ذَلِکَ أَحْمَدُ سُبُلِهَا» يعني در بهترين مصرف خرج کردي. غصه نخوري! الآن شايد باشند کساني که بگويند: ما وضع مالي‌مان خوب بود. ولي اينقدر دست و دلباز بوديم و داديم، ديگر خانه ييلاقي و ويلايي را نداريم. قشلاقي را نداريم. خانه فلان نداريم. از برج زندگي زديم و به ديگران داديم. حضرت فرمود: چه خرجي بهتر از اين؟ تو بهترين مصرف را خرج کردي. اينکه مي‌گويند: يک بخشي از سخاوت وراثتي است، صفات باطني هم به فرزند منتقل مي‌شود. يعني فرزند شما الآن در رنگ پوست شبيه شماست. در قامت و رنگ و خصوصيات ظاهري مثل شماست. باطني هم همينطور است. يعني فرزند يک سخاوتمند، سخاوتمند مي‌شود. اينها خانوادگي سخاوتمند بودند.
همين آدم پدري به نام صعصعه داشت. پدرش محضر پيامبر آمد و اسلام آورد. به پيامبر گفت: من صدها شتر دادم براي اينکه مي‌ديدم کسي دارد دخترش را زنده به گور مي‌کند، مي‌گفتم: چرا اين کار را مي‌کني؟مي‌گفت: از فقر دارم او را زنده به گور مي‌کنم. «وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ» (اسراء/31) از فقر دختر را زنده به گور مي‌کردند. مي‌گفت: دست نگه دار. من چند شتر به تو بدهم مشکلت حل مي‌شود؟ گفت:من صدها شتر در راه خدا دادم که بچه‌هايشان را نکشند. در زمان جاهليت! اسلام آورد و پيامبر خيلي او را تشويق کرد. اميرالمؤمنين(ع) مي‌فرمايد: اگر ما مال خودمان را در راه زکات خرج کرديم فکر نکنيم گم شده است. چه زکات واجب و چه زکات مستحبي.
به اين مناسبت باز من حديثي ديدم که خيلي برايم جالب بود. در کافي مرحوم کليني(ره) هست که امام صادق(ع) فرمودند:«ان الله عز وجل فرض للفقراء في مال الاغنياء فريضة» خدا يک زکاتي در اموال اغنياء قرار داده، اگر زکات را بدهند خدا تعريفشان را مي‌کند. مسلماني به پرداخت زکات است. نام اسلام را به کسي مي‌دهند که اينها را انجام بدهد.
ما بحث زکات و خمس را مفصل گفتيم. اين حديث ادامه‌اي دارد. «ولکن الله عز وجل فرض في اموال الاغنياء حقوقا غير الزکاة فقال عزوجل» حضرت پنج آيه خواندند. الآن به بعضي‌ها مي‌گويي: دست يک فقير را بگير. ارحام، خويشاوند، گرفتار، جواني، ازدواجي، قرضي، مي‌گويند: ما خمس مالمان را داديم. ديگر چه از جان ما مي‌خواهيد؟ حضرت پنج آيه خواندند، فرمود: يکي اين است. «والذين في اموالهم حق معلوم للسائل، فالحق المعلوم غير الزکاة» زکات نيست. «و هو شي ء يفرضه الرجل علي نفسه» اينکه انسان بر خودش واجب بداند اگر مي‌تواند هر روز، نمي‌تواند هفته‌اي، نمي‌تواند ماهي يکبار يک پولي به فقرا بدهد. سوم قرآن در وصف مؤمنين مي‌فرمايد: «وَ يُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَة» (ابراهيم/31)
چهارم؛ «و الماعون» سوره مبارکه ماعون را همه بلد هستيد. من در تفسير علامه طباطبايي(ره) ذيل اين آيه مي‌ديدم. اگر ما به قرآن باور داريم، اگر ايمان به اين آيات داريم. «أَ رَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ» (ماعون/1) آن کسي که دين را تکذيب مي‌کند. «فَذلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ» (ماعون/2) چه کساني دين را تکذيب مي‌کنند؟ به يتيم کار ندارد. «وَ لا يَحُضُّ عَلى‏ طَعامِ الْمِسْكِينِ» (ماعون/3) براي اطعام مساکين تشويق نمي‌کند. «فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ» (ماعون/4) مرحوم علامه مي‌فرمود: اين «فَوَيلٌ» ادامه کساني است که «أَ رَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ» چطور کسي که نماز مي‌خواند دين را تکذيب مي‌کند؟ «ويل» در قرآن به معني وعده عذاب است. هرجا آمده است، «وَيْلٌ‏ لِلْمُشْرِكِين‏» (فصلت/6)، «ويل للمکذبين»، «وَيْلٌ‏ لِكُلِ‏ أَفَّاكٍ‏ أَثِيمٍ» (جاثيه/7)، «وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ» (همزه/1)، «وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ‏» (مطففين/1)، «فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ» کدام نمازگزار يکوقت شد نماز مي‌خواند و يکو‌قت نشد نمي‌خواند؟ اگر کسي يکوقت خواند و يکوقت نخواند يادش باشد، پنج «ويل» در قرآن است. «ويل» يعني وعده عذاب، مشرکين،مکذبين، همزة لمزه، مطففين، «فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ‏ الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ» (ماعون/5)، «الَّذِينَ هُمْ يُراؤُنَ» (ماعون/6) رياکار هستند، «وَ يَمْنَعُونَ الْماعُونَ‏» (ماعون/7) اين «وَ يَمْنَعُونَ الْماعُونَ‏» را امام معنا کرده است. «و هو القرض يقرضه، و المتاع يعيره» کسي که حاضر نيست به ديگري قرض بدهد. کسي که حاضر نيست از وسايل زندگي‌‌اش به ديگري عاريه بدهد.
همسايه‌ات جشني دارد، مهماني دارد، عقد و عروسي دارد، خانه‌ات بزرک است در اختيار او قرار بده. من لذت مي‌برم از بعضي‌ها که خانه بزرگ دارند و مي‌گويند: هرکس هر کاري دارد اينجا بيايد. شادي داريد، عزا داريد، مهماني داريد. چيزي کم نمي‌شود. بعضي‌ها هم حاضر نيستند نه خودشان استفاده کنند و نه حتي به نزديکانشان بدهند. فرمود: اين کسي که قرآن او را اينطور مذمت مي‌کند، کسي است که «ماعون» حاضر نيست به ديگري قرض بدهد. حاضر نيست به ديگري عاريه بدهد. «و المعروف يصنعه» حاضر نيست کار خيري بکند.
چه دارم مي‌گويم؟ مرحوم علامه طباطبايي مي‌فرمود: از اين «فَوَيلٌ» استفاده مي‌شود براي فرع «يُكَذِّبُ بِالدِّينِ» بعد مي‌فرمايد: بخاطر اينکه اينها ظاهراً مي‌گويند: ما مسلمان هستيم و عملاً دارند نفاق نشان مي‌دهند. منافق هستند. اگر من گفتم: مسلمان هستم و در نماز مقيد نبودم. حالا شد شد، نشد نشد. به همسايه کار ندارم. به ارحام کار ندارم. به گرفتاري گرفتار کار ندارم. خوب پس من چه مسلماني هستم؟ مرحوم علامه طباطبايي مي‌فرمايد: «فانهم لا يخلونَ من نفاق» نفاق است. من بگويم: مسلمان هستم و نماز مي‌خوانم ولي گاهي بخوانم و گاهي نخوانم. حاضر نباشم قرض بدهم و گره از کار کسي باز کنم، اين نفاق است. پس نگويم: من زکات مالم را دادم. خمس مالم را دادم. خدا از من چه مي‌خواهد؟
در حديث دوم که باز از امام صادق(ع) در کافي شريف هست. در حرم امام رضا اين حديث را خوانديم و خيلي پيام داده بودند، اين حديثي که شما خوانديد ما به مستأجرمان گفتيم: به احترام امام رضا اجاره نمي‌گيرم! خيلي‌ها نوشته بودند: ما به طلبکارمان گفتيم: قسط‌هايت را از سال ديگر شروع کن. بعضي‌ها نوشته بودند: شما گفتيد کسي هم هست مشهد نرفته باشد. من چهارده نفر را باني مي‌شوم و به مشهد مي‌فرستم.
اين حديث را من يکبار ديگر بخوانم. «جاء رجلٌ» کسي خدمت امام رضا(ع) آمد. گفت: يک پولي به ما قرض بده، هروقت داشتم به شما مي‌دهم. حضرت سه سؤال از او کرد. فرمود: تو کشاورزي داري؟ گفت: نه، کشاورزي ندارم. حضرت فرمود: کسب و کاري داري؟ گفت: نه! فرمود: ملکي داري؟ سه بار گفت: نه بخدا ندارم! اگر ما بوديم مي‌گفتيم: تو براي چه آمدي قرض بگيري؟ حضرت فرمود: «فانت اذا ممن جعل الله له في اموالنا حقا» تو چرا قرض مي‌خواهي؟ تو از کساني هستي که «وَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ‏ وَ الْمَحْرُومِ» ما بايد همينطور بدون قرض به تو بدهيم. به او پولي دادند و نصيحت هم کردند.
باز امام صادق به يکي از اصحابشان به نام عمار ساباطي مي‌گويد. موعظه‌هاي ائمه کلي نبود که کلي يک نصيحتي بکنند. گاهي افراد را به شخصه خطاب مي‌کردند. به عمار ساباطي فرمود: «يَا عَمَّارُ أَنْتَ رَبُّ مَالٍ كَثِيرٍ» (کافي/ج3/ص501) من خبر دارم تو وضع مالي‌ات خيلي خوب است. گفت: بله! حضرت فرمود: «فَتُودِّي مَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْكَ مِنَ الزَّكَاةِ» اين زکات مستحب و صدقات مستحب را که گفتم، مي‌دهي؟ فرمود: بله! حضرت به اين باز اکتفاء نکردند. فرمودند: «فَتَصِلُ قَرَابَتَك‏» به خويشاوندانت مي‌رسي؟ گفت: بله. فرمود: «وَ تَصِلُ إِخْوَانَكَ» به برادران ايماني خودت مي‌رسي؟ گفت: بله. حضرت فرمود: فقط يک جمله به تو بگويم: «فَقَالَ يَا عَمَّارُ إِنَّ الْمَالَ يَفْنَي وَ الْبَدَنَ يَبْلَي وَ الْعَمَلَ يَبْقَي وَ الدَّيَّانَ حَيٌّ لا يَمُوتُ» اين را بدان مال تو تمام مي‌شود. بدن تو نابود مي‌شود ولي عمل تو باقي مي‌ماند و خداوند حيٌّ لا يموت است. همه ما باور کنيم.
خيلي‌ها دارند و خيلي‌ها ندارند و گرفتار هستند. خيلي‌ها به نان شب محتاج هستند. اينکه بعضي مي‌گويند: ما کاري کرديم که ديگر کسي به نان شبش محتاج نيست. شما خيالتان راحت باشد. ساعت دوازده شب در تهران برويد ببينيد که اينها چه کساني هستند که تا کمر در سطل‌هاي زباله هستند؟ اگرگرفتار و فقير نباشد که اين ساعت در خيابان نيست. يک عده دارند! امام صادق فرمود: مالت تمام مي‌شود، بدنت تمام مي‌شود، «الْمَالَ يَفْنَي وَ الْبَدَنَ يَبْلَي وَ الْعَمَلَ يَبْقَي» آنچه دادي مي‌ماند. «وَ الدَّيَّانَ حَيٌّ لا يَمُوتُ» و آن کسي که زنده و جاودانه هست خداوند است.

امام باقر(ع) فرمود: « بَيْنَا رَسُولُ‏ اللَّهِ (ص) فِي الْمَسْجِدِ» پيامبر خدا در مسجد بود. فرمودند: «إِذْ قَالَ قُمْ يَا فُلانُ قُمْ يَا فُلانُ قُمْ يَا فُلانُ» به پنج نفر فرمودند: شما بلند شويد. «حَتَّي أَخْرَجَ خَمْسَةَ نَفَرٍ» شما از مسجد بيرون برويد. «فَقَالَ اخْرُجُوا مِنْ مَسْجِدِنَا لا تُصَلُّوا فِيهِ وَ أَنْتُمْ لا تُزَكُّونَ»‏ (كافي، ج3، ص503) شما که زکات نمي‌دهيد حق نداريد در مسجد نماز بخوانيد. روايت داريم امام زمان(عج) که ظهور کنند، همين برنامه پيامبر را اجرا مي‌کند. حضرت کسي را که زکات مالش را ندهد از مسجد بيرون مي‌کند.
باز در کافي شريف حديث داريم. باز اين يک هشدار است. ما فکر مي‌کنيم اگر اينجا جمع کرديم و جمع کرديم براي ما مي‌ماند. امام صادق فرمود: «مَنْ‏ مَنَعَ‏ حَقّاً لِلَّهِ» حق خدا را ندادي. حق خدا فقط واجب نيست. نگوييد: ما زکات واجب را داديم. خمس واجب را داديم. نه! زکات دو تا است. واجب و مستحب، «مَنْ‏ مَنَعَ‏ حَقّاً لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْفَقَ فِي بَاطِلٍ مِثْلَيْهِ»‏ (كافي، ج3، ص506) هرچه در راه خدا ندادي دو برابرش را بايد در راه باطل بدهي. «من مَنَعَ ماله من الأخيار صرّف اللّه ماله الي الاشرار» به خوب‌ها ندادي. به اهل خير ندادي، به بستگان ندادي، همان مقدار بايد به اشرار بدهي. صد هزار تومان در راه خدا ندادي، دويست هزار تومان در راه باطل خواهي 
حاج آقاي حسيني: دو قصه بگويم که يک تنوعي در بحث شود. «ذلک احمدُ سُبلها» در کتاب فوايد الرضويه که شرح حال علماي بزرگ شيعه هست، مي‌خواندم. مرحوم محدث قمي نوشته است. ايشان به شرح حال مرحوم شيخ جعفر کاشف الغطاء رسيده است. استاد صاحب جواهر بوده است. صاحب جواهر با آن عظمت که نامش شهره آفاق است، ايشان استاد او بوده است. حتي يکبار گفتيم که به صاحب جواهر گفتند: تو چرا جواهر الکلام را نوشتي؟ به جاي اينکه اين کتاب را مي‌نوشتي شرحي بر کتاب استادت کشف الغطاء مي‌نوشتي و حق استادت را هم ادا مي‌کردي؟ گفت: از بس کتاب استادم پيچيده است من نمي‌توانم شرح آن را بگويم. من مستقل بنويسم راحت‌تر هستم. حدود 210 سال از وفات شيخ جعفر کاشف الغطاء مي‌گذرد. عالم بسيار مهمي بود. مقامات علمي و معنوي فراوان دارد. مرحوم محدث قمي در حالاتش مي‌نويسد از آيات عجيبه‌ي الهي است.
کسي با اين عظمت مي‌گويند: سحر که بلند مي‌شد گريه مي‌کرد. با خودش حرف مي‌زد. مي‌گفت: فکر نکني کسي بودي. تو اول جٌعيفر بودي. جعيفر مصغر جعفر است. مثلاً نام حسن در بچه‌ها را حسنک صدا مي‌زنند. بعد جعفر شدي. بعد شيخ جعفر شدي. بعد شيخ العراق شدي. حالا رئيس الاسلام شدي. ولي هنوز همان جعيفر هستي!! خودت را گم نکني. شخصي با اين عظمت وقتي براي نماز به مسجد مي‌آمد خودش شخصاً در صف‌ها مي‌گشت پول براي فقرا جمع کند. مي‌گويند: يک روزي پول به فقرا داد، تمام شد. يک فقيري از راه رسيد. پول تمام شده بود. گفت: سهم من! فرمود: دير آمدي. يک جسارتي کرد. وقتي جسارت کرد، مرحوم شيخ جعفر کاشف الغطاء دوباره گشت و گفت: به آبروي ريش من، اين دامن مرا براي اين فقير از پول پر کنيد!
يکوقتي آمد نماز بخواند، دير آمده بود. وقتي دير آمد مردم فکر کردند ديگر ايشان نمي‌آيد، هرکسي نماز فرادي خواند. وقتي ايشان آمد، ديد مردم فرادي خواندند، خيلي ناراحت شد. گفت: در جمع شما يک نفر عادل نبود پشت سر او بايستيد و نماز بخوانيد؟ ديد يک تاجري يک گوشه ايستاده و دارد فرادي مي‌خواند. خودش کاشف الغطاء رفت پشت سر او به جماعت ايستاد. اقتدا کرد، او که ايستاد همه آمدند ايستادند. تاجر نمازش که تمام شد،گفت: من را کشتي! چه کاري بود با من کردي؟ گفت: بلند شو نماز عصرت را هم بخوان ما به تو اقتدا کنيم. بايد نماز عصر را هم بخواني که مردم… گفت: من در نماز اول هم مُردم! گفت: اگر مي‌خواهي من تو را رها کنم بايد دويست اشرفي بدهي که من به فقرا بدهم! تاجر گفت: هزار اشرفي از من بگير، نماز عصر را خودت بخوان! پول را از او گرفت و گفت:صبر کن پول را بين فقرا تقسيم کنم و بعد نماز عصر را مي‌خوانيم.
ما فکر نکنيم اگر عنواني داريم، شخصيتي شديم،آهسته بياييم و برويم. امام رضا به امام جواد نامه نوشت: پسرم، عزيزم! «انما اريد ان يرفعک الله» من دلم مي‌خواهد خدا تو را بالا ببرد. از خانه که بيرون مي‌آيي از در اصلي بيا که فقرا و نيازمندان تو را ببينند. عزت و رفعت فقط با پول هم نيست. پول داري با پول، نداري از  راه دیگر

منبع: برنامه سمت خدا

 2 نظر
  • 1
  • ...
  • 25
  • 26
  • 27
  • ...
  • 28
  • ...
  • 29
  • 30
  • 31
  • ...
  • 32
  • ...
  • 33
  • 34
  • 35
  • ...
  • 238
آذر 1404
شن یک دو سه چهار پنج جم
 << <   > >>
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30          

مهدویت۱۲

  • خانه
  • اخیر
  • آرشیوها
  • موضوعات
  • آخرین نظرات

جستجو

موضوعات

  • همه
  • احکام
  • اخلاق
  • اعتقادی
  • اقتصادی
  • اهل بیت علیهم السلام
  • بدون موضوع
  • تاریخی
  • تربیتی
  • تفسیر
  • تقویت حافظه
  • حجاب
  • حدیث
  • دل نوشته
  • دوست یابی
  • راه سلوک
  • سبک زندگی
  • سلامت
  • سیاسی
  • شهدا
  • عبادی
  • فرهنگی
  • فضای مجازی
  • مناسبتی
  • مهدویت
  • نهج البلاغه
  • ولایت
  • پاسخ به شبهات

فیدهای XML

  • RSS 2.0: مطالب, نظرات
  • Atom: مطالب, نظرات
  • RDF: مطالب, نظرات
  • RSS 0.92: مطالب, نظرات
  • _sitemap: مطالب, نظرات
RSS چیست؟

کاربران

آمار

  • امروز: 58
  • دیروز: 1961
  • 7 روز قبل: 10779
  • 1 ماه قبل: 12595
  • کل بازدیدها: 183620

رتبه