مهدویت۱۲

چرا خداوند ما را امتحان می کند؟ مگر به سرنوشت ما علم ندارد؟

✅ ما معتقدیم خداوند علم مطلق دارد و برای آنکه از سرنوشت امتحان آگاه شود لازم نیست امتحانی برگزار کند تا به نتیجه آن آزمون و امتحان اطلاع پیدا کند، اما آیا می توان گفت حال که نتیجه آزمایش از اول معلوم است چرا باید آزمایش و امتحان کرد و چرا دنیا را سرای آزمون خوانده‏ اند؟
💠 آیا فلسفه و حکمت آزمون و امتحان همیشه آن است که بخواهیم نتیجه آن را ملاحظه کنیم؟ آیا نمی توان اهداف بلندتر وبالاتری برای برگزاری یک آزمون وامتحان تصور کرد؟
🍁 به نظر ما این طور نیست. بلکه گاهی پیدا شدن صحنه آزمایش و امتحان و سربلند بیرون آمدن و موفقیت امتحان دهندگان، به خودی خود امری مطلوب و زیبا است. اگر خداوند، قادر مطلق، عالم مطلق و فضل او بی نهایت است ،باید زیباترین و کامل‏ترین جهان را خلق کند . زیباترین وجود و کامل‌ترین جهان، دنیایی است که موجودی با اختیار خود در عرصه‏های سخت امتحان در حالی که عشق به خدای نادیده می‏ورزد (برخلاف ملائکه که شرایط دیگر دارند) صحنه ‏های زیبایی از عشق به معشوق را خلق کند.
🍀 این نکته همان است که فلاسفه از آن به نظام احسن تعبیر می‏کنند.
🔷 نکته مهم تر در پاسخ به سؤال آن است که گاهی امتحان و آزمون نه برای پی بردن به نتیجه آزمایش بلکه برای به کمال رسیدن امتحان دهنده انجام می‏ پذیرد.
🔶 اصلاً فلسفه و حکمت امتحان آن است که شخص در ضمن آزمون، کامل تر شود (نظیر آزمون‌هایی که برخی مؤسسات قبل از برگزاری کنکور دارند). اگر دقت کنید این نکته با نکته قبلی کاملاً قابل جمع است.
🌎 کمال و ماهیت انسان به گونه ای است که در سایه آزمون های جهان هستی و سختی‌ها، مشکلات و حوادثی که برای او اتفاق می افتد و چگونگی برخوردش با این حوادث و آزمون‌ها، استعدادهای بالقوه اش به صورت بالفعل درآمده، راه سعادت و شقاوت خود را تعیین می‌نماید. اصولاً صحنه زندگی چیزی جز آزمون و آزمایش نیست.
🍃 در واقع اگر چه خداوند به احوال تمامی انسان‏ها آگاه است، حتّی قبل از خلقت بر آینده آدمی علم کامل دارد، ولی فرجام بهشت یا دوزخ برای انسان از مقوله “شدنی” هاست ؛یعنی باید به دنیا بیاییم تا بهشتی یا جهنمی “بشویم” و ظرف وجود ما با حضور در دنیا و طی مراحل علمی و عملی آن و گذر از فراز و نشیب هایش شکل می گیرد. بنابراین تا به دنیا نیاییم پاداش و کیفر معنا پیدا نمی کند.
🌺 حضرت علی(ع) می‌فرماید: «اگر چه خداوند به روحیات بندگانش از خودشان آگاه‌تر است، ولی آنها را امتحان می‌کند تا کارهای خوب و بد (که معیار پاداش و کیفر است) از آنها ظاهر گردد». به این معنا که صفات درونی انسان به تنهایی نمی‌تواند معیاری برای ثواب و عذاب گردد، مگر آن زمانی که بروز وظهور خارجی یافته، در میان اعمال انسان خودنمایی کند. خداوند بندگان را می‌آزماید تا آن چه در درون دارند، در عمل آشکار کنند؛ استعدادها را از قوه به فعل برسانند و مستحق پاداش و کیفر گردند.(1)
🌸 قرآن کریم می‌فرماید: «آیا مردم گمان کردند به صرف این که بگویند: ایمان آوردیم، رها می‌شوند و آزمایش نمی‌شوند؟ به یقین کسانی را که بیش از اینان بودند آزمودیم تا خداوند آنان را که راست گفته‌اند معلوم کند و دروغگویان را نیز معلوم دارد».(2)
👈 در واقع آزمون الهی ، چیزی جز سنت ها و قوانین حاکم بر زندگی انسان ها نیست که نام آن آزمون گذاشته شده است.

📚 پی نوشت:

1. نهج البلاغه، سید رضی، ص ۴۸۳، انتشارات دارالهجره، قم.

2. عنکبوت (۲۹) آیه ۲ و۳

چگونه ميشود با کودکانم زيبا و خوشرو رفتار کنم در حاليکه مدام درگيرند و صداي جيغ و فريادشان هواست و اعصابم را خط خطي ميکنند؟
باید بپذیریم که فرزندان در عین حال که ممکن است شیطنت و یا رفتارهای شلوغِ کودکانه داشته باشند، هنوز پارۀ تن پدر و مادر و می توان با رویکردی درست از بودن در کنارشان لذت برد.
🔹 گاهی شلوغ کاری فرزندان در حد طبیعی رفتارهای کودکانه بوده و جزء مراحل رشدشان هست؛ لذا باید سعی شود با پذیرش این واقعیت رفتار مناسب داشت؛ در این صورت بهم ریختگی اعصاب والدین باید از روش های دیگر جبران شود. یعنی باید والدین به گونه ای از لحاظ آرامش روانی خود را با فعالیت های مفرح و شاد حفظ کنند که این آستانۀ تحمل پایین‌شان باعث برخوردهای ناصحیح با فرزندان نشود. برای خود برنامه داشته باشید و در برنامه خود به همراه خانواده موقعیتی را فراهم کنید که هم فرزندان بتوانند خود را از لحاظ هیجانی تخلیه کنند و هم خودتان بتوانید با کسب روحیۀ بانشاط مثبت زندگی کنید. به عنوان نمونه می توانید برنامۀ مسافرت، پارک، و یا دوچرخه سواری به همراه فرزندان را داشته باشید.
💠 حال در صورتی که فرزندان رفتارشان بسیار عذاب آور و غیر قابل تحمل باشد، باید بررسی کاملی متناسب با سن فرزندتان صورت بگیرد. اما در عین حال واکنش صحیح، واکنش پرخاشگری، و یا انفعال نیست. 
👈 می توانید متناسب با سن فرزندانتان قانون مشخص کنید و آن ها را برای رعایت قوانین منزل ترغیب کنید. 

👈 می توانید از آن ها بخواهید که در قوانین خود بازی در اتاق خودشان را تجربه کنند. 

👈و حتی می توانید ساعت هایی را برای بازی بچه ها در نظر بگیرید و با آنها در این رابطه به توافق برسید. 
🌺برای خوش رو برخورد کردن با فرزندانتان باید به مزایای بودن آن ها تفکر کرد:

🔺اینکه اگر نبودن ممکن بود از نبودشان چقدر آسیب ببینید. 

🔺اینکه بدانیم که این فریادها و جیغ ها فقط مخصوص بچه های شما نیست. در صورتی که بسیار آشفته شدید و شرایط برایتان قابل تحمل نبود، خونسردی خود را حفظ کنید و با ترک موقعیت و به دست آوردن آرامش نسبی به قضایا نگاه کنید. گاهی شما با مشارکت در بازی بچه ها و حتی پیشنهاد بازی های هدفمند می توانید هم با فرزندانتان ارتباط مؤثری برقرار کنید و هم اینکه به آنها در بازی هایشان جهت داده اید. 
🍀تغافل از اساسی ترین اصول تربیتی است، بنابراین برخی از اشتباهات فرزندان را نادیده بگیرید و به گونه ای القاء کنید که متوجه نشده اید. تنبیه بدنی به شدت کودک را دچار آسیب روانی می کند و شما را از نتیجه مورد نظر کاملا دور می کند به نحوی که مشکلات و مسائل پیچیده تری بروز می کند، پس اگر تابحال این کار نکرده اید هنوز هم ثابت قدم باشید.

از مشکلات زندگی کوه نسازید ,و سعی کنید مقاوم , استوار و مصمم با آنها روبه رو شوید،

 چون گذشت زمان به شما ثابت می کند که ،

بسیاری از نگرانی های شما درگذشته بی مورد بوده ،

پس، از لحظه و حال حداکثر استفاده را ببرید.

راز تمام موفقیت ها از آرامش ذهن بر می خیزد ،

 بدانید آنچه آینده بود حال است ،

و آنچه حال است گذشته می شود .

پس نگرانی چرا ؟

همواره مطمئن باشید تحت حمایت خداوند هستید ،

و پیوسته به خود بگوئید:

 او با من است و من با او هستم . 

این جملات را مرتبا با صدای بلند تکرار کنید ،

و به ضمیر ناخودآگاه خود بگوئید:

 با کمک خداوند قادر به انجام همه کارها هستم ،

او بهترین مونس تنهائی من است .

ایه الله بهجت(ره)در پاسخ به سوالی شخصی که پرسید بهترین اخلاق چیست ؟

حضرت فرمودند مرنج ومرنجان سوال کردند بله میتوانم دیگران را نرنجانم ….ولی خودم چی از حرفها وکارهای دیگران میرنجم ونمیتوانم نرنجم چکارکنم نرنجم ؟؟؟؟ایه الله بهجت(ره)فرمودند!!!! خودت رانبین “"""خودت را""کوچیک تصورکن نه بزرگ!!!حالا دیگه ناراحت نمیشی..